CZY WIESZ, ŻE... Wszyscy, którzy chcieli swobodnie pływać po obszarze kontrolowanym przez piratów z Omiša musieli płacić daninę. Szczególnie niebezpieczni piraci żyli w czasie rządów potężnych książąt Kačićiów. Mila Gojsalić to legendarna bohaterka Omiša, która uzbrojona tylko w odwagę i miłość do rodzinnych stron, pokonała Turków. Była ona często motywem licznych dzieł chorwackich artystów, między innymi Ivana Meštrovicia, którego przedstawiająca ją rzeźba ozdabia miejsce w Poljicach, skąd rozciąga się niezapomniany widok na Omiš. Sprytni piraci z Omiša którzy mieli małe łodzie zwane sagitte, zbudowali przy ujściu rzeki podwodny mur – Mostinę, który zatrzymywał wrogie statki i jednocześnie służył jako pułapka. Mostina w jednej części miała przejazd dostosowany tylko do szybkich, eleganckich łodzi sagitte. Cetina jest najdłuższą rzeką w Dalmacji (100 km), a wodospad Gubavica w Zadvarju jest jednym z największych (48 m) w Chorwacji. Przypuszcza się, że nazwa miasta Omiš pochodzi od słowiańskiego słowa HOLM/HUM, co jest tłumaczeniem ilirsko-greckiego wyrazu ONAION / ONEON i oznacza miejsce przy brzegu, lub, że nazwa ONEUM pochodzi od rzeki Cetiny, którą greccy koloniści w dolnym biegu nazywali Nestos, z czego wywodzi się nazwa miasta Oneum (Onaeum). Na oficjalnym herbie Omiša, powstałym najprawdopodobniej w XV w., znajduje się krzyż i maczuga. Krzyż jako symbol chrześcijaństwa i wiarygodności, a maczuga jako symbol walki. Symbolicznym znaczeniem herbu Omiša jest obrona przed najazdem tureckim, ważna funkcja w okresie, kiedy herb powstał. Herb Omiša stanowi wyjątkowo wartościowy, oryginalny relikt przeszłości, który przez tyle wieków symbolizował społeczną niezależność miasta. Omiš jest znany również z tego, że znajduje się w nim spółka Galeb – najbardziej znany chorwacki producent bielizny, i to już od ponad 50 lat. Filmy według powieści niemieckiego pisarza Karola Maya tworzone na początku lat 60-tych minionego wieku zachwyciły świat przepięknymi scenami naturalnego piękna Chorwacji. Niektóre ze scen tych filmów zostały nakręcone również w pięknym kanionie Cetiny, z udziałem wielu mieszkańców Omiša jako statystów. „Muškat ruža omiška“ – to doskonały gatunek winorośli z okolic ujścia Cetiny i Poljicy, z którego wytwarzane jest słynne, deserowe wino, którym – zgodnie z zapiskami z ówczesnych czasów – delektował się i sam Napoleon. Na początku I wojny światowej gatunek ten, z powodu choroby rdzy na winnej latorośli, został niemal całkowicie zniszczony, jednak w ostatnich latach zaczęto na nowo pracować przy jego odbudowaniu. Obszar Omiša jest również znany z dwóch starych, dzisiaj niemal wymarłych rzemiosł – tradycyjnego wydobywania piasku z ujścia Cetiny – zwanego „salbunarstvem“ i budowy statków, czyli „kalafatstva“. Nazwa rzeki Cetiny pochodzi od frygijskiego (południowo-zachodnia część Turcji) słowa „Zetna“, co oznacza drzwi, a dotyczy samego ujścia Cetiny do morza, gdzie rzeka otwiera „drzwi“ do zalewu dalmatyńskiego.